VLD Olé Ola (3) - Niet bedoelde uitspraken van Karel De Gucht
Net nu de storm bij de VLD omtrent de De Decker-De Gucht clash wat was gaan liggen en de stalinistische beknotting van de vrijheid van meningsuiting van Bart Somers niet meer het voorpaginanieuws haalt, is Keizer Karel weer over een banaan uitgegleden.
De Gucht lijkt meer en meer op een Griekse held die door hubris zijn ondergang tegemoet gaat. Ondertussen brengt hij wel een ongezien spektakel, en lijkt zijn tragedie eerder een hilarische komedie te worden. Dat vindt De Gucht uiteraard zelf ook, hij vindt het vooral "Much ado about nothing".
Zijn uitspraken over Jan-Peter "Harry Potter" Balkenende zijn desalniettemin bij menigeen in het verkeerde keelgat geschoten. Wel is het zo dat die "Harry Potter" uitspraak eigenlijk niet van De Gucht zelf komt, aldus Keizer Karel, die de uitspraken van iemand anders parafraseerde.
De Gucht staat dus nog steeds achter zijn verklaringen, die hij overigens niet zo letterlijk gezegd heeft en nog minder bedoeld heeft, want hij citeerde iemand anders, maar eigenlijk waren zijn woorden helemaal verdraaid door Het Laatste Nieuws, en hij trekt zijn verklaring dus niet in maar biedt wel zijn verontschuldigingen aan, want hij begrijpt dat het kwetsend zou kunnen overkomen bij mensen die niet begrijpen dat hij het zo helemaal niet bedoeld had.
Dat probeerde De Gucht ook uit te leggen in een brief aan zijn Nederlandse ambtgenoot Ben Bot - geen familie van Didi Bota overigens, want die eindigt op a - die vermoedelijk te stom zal zijn om De Guchts bedoelingen te doorgronden, want laat dit duidelijk zijn, De Gucht had nooit de bedoeling om premier Balkenende te kwetsen. De Gucht begrijpt nu wel dat dit blijkbaar het geval was en biedt hiervoor zijn verontschuldigingen aan.
Ben Bot heeft inmiddels de brief ontvangen, maar wil de Belgische ambassadeur maandag nog steeds spreken. De Nederlandse bewindsman zal dan nog eens benadrukken dat dergelijke "uitlatingen in de richting van de Nederlandse premier en het Nederlandse volk geen pas geven".
De zoveelste faux pas van De Gucht doet snakken naar de dagen van Louis Michel op Buitenlandse Zaken. Hoewel de Gucht dat in zijn gekende stijl relativeert. In een exclusief gesprek met Hund i snor zei De Gucht hetvolgende : "Ach, Bolle Gijs heeft in zijn tijd ook wel eens ongelukkige uitspraken gedaan."
Intussen voelt Louis Michel zich ook zwaar beledigd door de "Bolle Gijs"-uitspraak van De Gucht. Maar opnieuw gaat het volgens De Gucht om een misverstand. Ik heb helemaal niet Bolle Gijs gezegd. Hund i snor heeft mijn woorden verdraaid.
Uiteraard kunnen wij bij Hund i snor getuigen dat Karel De Gucht wel degelijk de woorden "Bolle Gijs" in de mond heeft genomen, en zullen wij derhalve een proces aanspannen tegen De Gucht wegens laster en eerroof. Ook zal P. Leno persoonlijk een proces aanspannen tegen De Gucht, omdat hij P. Leno heeft afgeschilderd als een charlatan.
Overigens heeft Karel De Gucht in hetzelfde interview met Hund i snor nog meer pittige uitspraken gedaan. Een bloemlezing.
Over Cherie Blair : "Ik beklaag Tony Blair. Mijn vrouw Mireille is veel knapper dan die Cherie van Tony. Die Cherie is zo'n een ouwe taart met een scheve mond".
Over Doris Schröder, vrouw van Gerhard. "Dat is pas een ordinaire slet. Die zou zo kunnen meespelen in een Tiroolse pornofilm".
Over Bianca Hoogendijk, de vrouw van Jan-Peter Balkenende : "Miss Piggy en Harry Potter vormen een mooi koppel hoor".
Mocht Karel De Gucht ook deze uitspraken weerleggen als "Zo niet bedoeld of helemaal verdraaid door Hund i snor", Hund i snor heeft zijn uitspraken op tape. Wordt ongetwijfeld vervolgd in de rechtbank ...
posted by Blogger @ 12:16 AM
4 Comments:
De quote van de dag komt van Pieter De Crem: "De Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken heet Bot, de onze is het."
COMMENTAAR. Eigenwijs IJskonijn
Door Peter Vandermeersch in De Standaard
,,Plots stond de massa in Nederland achter Pim Fortuyn, een extravagante relnicht, een dandy met afwijkende opvattingen en een Bentley met chauffeur. Daarna kiest die massa voor Jan Peter Balkenende, een mix van Harry Potter en brave stijfburgerlijkheid, een man in wie ik geen spoor van charisma kan ontwaren. En toen had je... die vreemde Geert Wilders die met zijn rare kapsel populair werd''.
Voor smeuïge uitspraken over onze noorderburen - met wie we dezer dagen over gevoelige dossiers als de IJzeren Rijn en de uitdieping van de Westerschelde onderhandelen - moest je het afgelopen weekeinde niet bij een of andere stand-up comedian zijn. Het volstond om op bladzijde twee van Het Laatste Nieuws de waarheid volgens Karel De Gucht te lezen.
Heeft de man het bij het rechte eind als hij stelt dat Frankrijk en Nederland vorige week op een neen botsten omdat ze hun bevolking slecht hebben uitgelegd welke voordelen de Europese grondwet biedt? Misschien. Heeft de politicus gelijk als hij beweert dat een verdere uitbreiding van onze eigen Europese markt het beste antwoord biedt op de Chinese opmars? Waarschijnlijk. Gaat de Belgische minister van Buitenlandse Zaken uit de bocht door grootsprakerig de Nederlanders te kapittelen? Zeker.
Europa, het hoeft niet herhaald, bevindt zich in de zwaarste crisis sedert het ontstaan van de EU. Zowel onze zuiderburen als onze noorderburen vragen zich geschokt af hoe het nu verder moet. Dat de Belgische politieke klasse zich niet in shock bevindt, heeft ze maar te danken aan het feit dat de bevolking van dit land zich niet heeft uitgesproken in een referendum. De oude vos Louis Tobback zei gisteren dat ook bij ons de bevolking ,,neen'' zou hebben gestemd.
Maar dat heeft onze minister van Buitenlandse Zaken zo niet begrepen. Het dédain waarmee hij eerder al opmerkelijke resultaten boekte in zijn nooit aflatende pogingen om van de VLD een eendrachtige en strijdvaardige partij te maken, past hij nu toe op Nederland. ,,Zo overtuig je de mensen niet. Dan hadden Verhofstadt en ikzelf het wel anders aangepakt'', laat hij de journalist optekenen. ,,Zeker weten dat België 'ja' had gestemd''. Dat de tandem De Gucht-Verhofstadt het toonbeeld is van efficiëntie, dat weet intussen iedereen in de Melsensstraat, in de Wetstraat 16, in de Lambermont en... in de rest van dit land dat met verbijstering kijkt naar de capriolen van de VLD-coryfeeën.
Den Haag, zo ondervond Karel De Gucht meteen, laat zich niet afblaffen als partijgenoten die de macht van de gewezen voorzitter vrezen. De Belgische ambassadeur in Nederland, of diens plaatsvervanger, wordt vandaag op het matje geroepen. Een toch wel uitzonderlijke maatregel in de relatie tussen beide landen. De haastige excuses vanuit China van Karel De Gucht - die eerst nog beweerde dat hij verkeerd was geciteerd - volstaan niet voor Nederland.
Ook in internationale politiek geldt dat ,,gij het geknakte riet niet zult breken''. Nederland noch Frankrijk heeft behoefte aan grootsprakerige Belgische schoolmeesters die in kranten gaan vertellen hoe slecht Parijs en Den Haag Europa hebben verkocht aan hun onderdanen. De knoop waarin Europa zich bevindt, zal niet ontward worden door populistische bewindslieden die elkaar stijfburgerlijke Harry Potters of eigenwijze ijskonijnen noemen. Zoveel zou ook een Belgische minister van Buitenlandse Zaken moeten weten.
@ Wu Tang: Inderdaad. Het verbaast me overigens dat hij ogenschijnlijk nog niet bij u in de zaak is langsgeweest. Misschien vreest hij wel voor z'n leven, omdat hij ook wel eens de pitbull van de VLD wordt genoemd...
OVERSTEKEND WILD. Alleman bediend
Mark Reynebeau ( De Standaard )
STOMME Hollanders! Hebben ze er alweer niets van begrepen. Eerst ontging hen de portee van het referendum over de Europese grondwet, waardoor ze er massaal tegen stemden. En nu snappen ze al evenmin wat Karel De Gucht zaterdag via Het Laatste Nieuws kwijt wou.
EERDERE COLUMNS
OVERSTEKEND WILD
De Gucht mopperde dat de Nederlandse regering van haar campagne over de volksraadpleging een zootje had gemaakt. Dat die campagne niet als een toonbeeld van grote overredingskracht kan worden beschouwd, mag toch blijken uit de uitslag van het referendum.
Qua analyse was dat dus scherp gezien van De Gucht. (Hij hoefde achteraf ook niet te beweren dat de pers hem verkeerd had geciteerd. Bescheidenheid is nergens voor nodig; van een briljante gedachte mag geweten zijn wie ervan is bevallen.) Al moet gezegd dat de minister toch enige twijfel zaaide over de ernst van zijn analyse door daaraan toe te voegen: ,,Dan hadden Verhofstadt en ikzelf het wel anders aangepakt." Zo kon het misverstand rijzen dat zijn uitspraken maar om te lachen waren.
Het liberale duo zou die campagne ongetwijfeld net zo kordaat en succesvol hebben aangepakt als het herstellen van de eenheid in de VLD, het scheppen van de beloofde 200.000 extra jobs, het in de vernieling rijden van extreem-rechts of het splitsen van B-H-V. Een voorproefje van hoe Verhofstadt en De Gucht die campagne zouden hebben gevoerd, valt nog dagelijks te beluisteren in de radiospotjes die de regering over de Europese grondwet laat uitzenden.
Daarin vertelt een mevrouw iets over het afsluiten van de deur, waarna driemaal - als was het een kraaiende haan - een schurend scharniertje ten gehore wordt gebracht. Over de diepere betekenis van dit prangende radiodrama bestaat geen twijfel: wie verzuimt de achterdeur op slot te doen, nodigt elke toevallig passerende Roemeense dievenbende uit om het beginsel van het vrije verkeer van kapitaal en goederen prompt naar eigen inzicht in de praktijk te brengen. Ziedaar de goede zin van Europa. Waarna de mevrouw in het spotje zegt dat het allemaal een kwestie van afspreken is. Fijne campagne.
Tegenover de positivo De Gucht steken diens Nederlandse collega's maar bleekjes af. De ene minister profeteerde dat een Nederlands nee bij het referendum tot een economische crisis zou leiden. De andere waarschuwde ervoor dat ,,het licht zou uitgaan". De volgende voorspelde zelfs dat er oorlog kon van komen. En Karel De Gucht bediende hem op zijn wenken door terstond de vijandelijkheden te openen, verbaal dan. Ja, zou een heel klein beetje oorlog dan niet beter zijn dan die lachjes van venijn?
Omdat Bart Somers, de Stalin van de VLD, hem heeft verboden om zich nog langer onheus uit te laten over partijgenoten, zocht De Gucht maar iemand anders om te belasteren. Terwijl hij nu toch bezig was met het schofferen van Nederlanders, beledigde hij in een moeite door ook eerste minister Jan Peter Balkenende.
Met de Harry Potter-beeldspraak sleept De Gucht wel geen prijs voor originaliteit in de wacht, maar Nederland begrijpt er wel uit dat de minister het heeft begrepen. Hij gaf blijk van zijn aanzienlijke dosis empathie met de veelgeplaagde Nederlandse volksziel door Balkenende ,,een man in wie ik geen spoor van charisma kan ontwaren" te noemen. Net wat de Noorderburen over hun regeringsleider denken.
Nog een geluk dat uitgerekend begin dit jaar de wet van 1852 tegen het beledigen van vreemde staatshoofden is afgeschaft. Want met zijn geschimp suggereerde De Gucht dat koningin Beatrix zo lichtzinnig is geweest om met Balkenende een buitentijdse snul en een elitaire stoethaspel aan Neerlands roer te plaatsen. En dat is natuurlijk een regelrecht affront voor Hare Majesteit.
Het gebeurt wel eens dat De Gucht uit zijn nek kletst, maar toch niet altijd. Al die betweters in en buiten de Belgische politiek hadden dus beter zelf eerst even nagedacht vooraleer ze de minister afvielen. 2005 is niet voor niets het jaar waarin België de revolutie van net 175 jaar geleden herdenkt. Die schonk het land zijn onafhankelijkheid met een heroïsche opstand tegen, inderdaad, de Nederlandse tirannie.
In een groots patriottisch gebaar bracht De Gucht dus een schrijnend historisch onrecht weer in de herinnering. Bovendien belandde België ermee in een heuse diplomatieke rel, een spannende situatie die alleen voor prutslanden nooit is weggelegd.
En ook voor Nederland zit er iets in. Het volksgemoed ligt er gekneusd en door twijfels overmand bij. Niets zo goed voor een wankelende nationale identiteit als een gemeenschappelijke buitenlandse vijand. En niets zo goed als een quasi-belangrijk gezelschapsspel om de media een nieuwsarm weekend door te helpen. Alleman bediend?
Post a Comment
<< Home