Sunday, December 05, 2004

Eternal Sunshine of the spotless mind

Zal wellicht hoog scoren in de lijst van moeilijk te onthouden filmtitels.
En dat was waarschijnlijk precies de bedoeling.
Een alweer erg originele creatie van scenarist Charlie Kaufman, ook bekend als scenarist van de films Being John Malkovich en Adaptation.
Kaufman heeft de fakkel van de originele scenario's al een tijdje overgenomen van de Coen Brothers, die de laatste jaren steeds flauwere kost opdissen. Wellicht daarom dat hun films tegenwoordig bevolkt worden met matige steracteurs als Tom Hanks en George Clooney.

Eternal Sunshine wordt gedragen door prima vertolkingen van Kate Winslet, die overigens in elke film uitstekend acteert, en de verrassende Jim Carrey.
Kate Winslet speelt een slet, die haar geliefde Jim Carrey op een laffe wijze dumpt. Althans, dat is wat het op het eerste zicht lijkt. Maar in Kaufmans geniale scenario's is niets wat het lijkt. Resultaat is een ingenieus spel van flashbacks, déjà vu's en droomsequenties. Ook David Lynch is hierin een meester, zij het dat zijn universum meestal veel surrealistischer is.
De personages in Eternal Sunshine zijn geloofwaardig en de situaties
heel herkenbaar. Iedereen heeft wel een moment of periode of een persoon in zijn leven die men het liefst wil vergeten.

Jim Carrey heeft al bewezen dat hij meer is dan een bekkentrekker, maar wat hij hier laat zien is echt klasse. Hij portretteert een heel gewone, romantische, 'nice man'. Men herkent de uitbundige komiek niet in het personage.
Dit in tegenstelling bijvoorbeeld met acteurs als Jack Nicholson en Nicholas
Cage, die de laatste 10 jaar in nagenoeg elke film aan overacting doen en
een variant van zichzelf spelen.
Wellicht zijn sommigen het niet met mij eens, maar ik vind nog altijd dat
Cage zijn Oscar niet verdiende voor Leaving Las Vegas. Die moest dat jaar gaan naar Sean Penn in Dead Man Walking.

In Eternal Sunshine of the spotless mind speelt Kaufman met het gegeven van het uitwissen van herinneringen. Brainwashing is niet volledig origineel als filmthema. Een andere zeer sterke film rond dit thema en per uitbreiding het thema van het terugdraaien van de tijd, is Groundhog Day (1993) van Harold Ramis, ook de regisseur van het hilarische
'Analyze this'. Groundhog Day is een superieure komedie met Bill Murray en Andy McDowell.
Overigens is er een link tussen Eternal Sunshine en Groundhog Day.
Kaufman is zoals gezegd de scenarist van Being John Malkovich. De regisseur daarvan is Spike Jonze, de ex van Sofia Coppola. En Coppola is de regisseuse van 'Lost in translation', een film met, inderdaad Bill Murray !

Tot slot, Kate Winslet staat vooral goed met dat donkerrode haar !

3 Comments:

Blogger Barry81 said...

In "Groundhog day" speelt wel Bill Murray de pannen van het dak, maar aan zijn zijde figuureert Andie "Omdat ik het waard ben" McDowell. Robert de Niro was minder grappig in "Analyze this" en "that". En Uma Thurman is één van die film (en bij uitbreiding elke film) was vast 'wishful thinking' of zo. ;)

2:37 PM  
Blogger Blogger said...

Sorry, u hebt gelijk, ik verwarde zelf met
Mad dog and glory, overigens ook een leuke film.
Die is wel met De Niro en Uma Thurman

3:14 PM  
Blogger Shamrockske said...

nog e verslagske: http://liewillog.blogspot.com/2004/11/eternal-sunshine.html

9:31 AM  

Post a Comment

<< Home