Take it easy my brother P. Leno (1) - Rio de Janeiro

P. Leno heeft recent drie weken in Brazilie vertoefd. Hund i snor publiceert zijn reiservaringen.

De reisreportage heeft 5 afleveringen :

(1) Rio de Janeiro
(2) Chapada Diamantina
(3) Salvador de Bahia
(4) Eilandjes
(5) Recife en Olinda

Rio de Janeiro is een mythische stad. Carnaval, Copacabana, Ipanema, Christo Redentor, voetbal. Mooie vrouwen. Sea, sex and sun. Samba en Bossanova. Ook : favella's, gevaarlijk ! Alle clichés omtrent Brazilië worden in deze stad gereflecteerd. Ikzelf had ook een (te) romantisch beeld van deze stad, mede door enkele muziekfilms van Mika Kaurismäki over Brazilië ( Moro no Brasil en Bresileirinho ).

Met muziek wordt je in Brazilië constant geconfronteerd, veel mensen zingen gewoon op straat, of op de boot, een zalig gevoel. Maar voor echt verfijnde muziek zoals bossanova moet je toch al ver gaan zoeken. Platte carnavalsmuziek overheerst toch.

Rio de Janeiro heeft een unieke locatie, aan een baai, met kleine eilandjes en heuvels ( noem het geen bergen ). Steden als Vancouver, San Francisco, Toronto, New York en Buenos Aires hebben ook een geweldige ligging aan het water. Die steden hebben echter veel meer te bieden dan Rio. Rio heeft 10 miljoen inwoners ( grootte van België dus ). Maar er is nauwelijks iets te zien buiten torens, nog hogere torens, aftandse appartementsblokken en favellas.

Copacabana, hoe mythisch ook, is niet veel beter dan een doorsnee kuststad aan de Costa Brava of Costa Del Sol. Blokken, blokken en nog eens blokken met hotels en appartementen, daar is niets gezelligs. Ipanema : idem dito. De "oude" stad - het centrum zeg maar - toont vooral hoge gebouwen in min of meerdere staat van verval. De paar karakteristieke gebouwen die de Portugezen 500 jaar geleden gezet hebben, verzinken in het niets bij de zielloze modernistische architectuur - zoiets als het verkrachte Muntplein in Brussel met het walgelijke De Brouckèrecentrum, maar dan in het kwadraat. Het moge duidelijk zijn, de architectuurliefhebber komt niet aan de bak in Rio.

Het zielloze centrum van Rio

Toch zijn er enkele wijken met karakter, zoals Lapa, Gloria en vooral Santa Teresa. In die wijken rondkuieren of rondhangen is wel gezellig, moet ik toegeven. Gloria doet wat denken aan de Marollen in Brussel en Santa Teresa is zeker de klim waard, want je vindt er wel enkele zeer leuke restaurantjes.

Interessant is ook een boottochtje naar de overkant van Rio, Niteroi. Daar heeft de beroemde Braziliaanse architect Oscar Niemeyer een futuristisch Museum voor Moderne Kunst neergezet.

Het museum van Oscar Niemeyer

Zicht op Rio vanaf Niteroi

Wie Rio bezoekt, kan niet buiten een bezoek aan de Christo Redentor, het monumentale beeld van Christus die de Brazilianen hebben opgericht ter herdenking van 100 jaar onafhankelijkheid ( Brazilië werd onafhankelijk in het jaar 1825 ). Eerste indruk, de Christo Redentor is kleiner dan je zou denken. Tweede indruk, het stikt er van de toeristen. Uiteraard is de Christo Redentor voor de Brazilianen wat de Eiffeltoren is voor de Fransen. Maar je hebt er wel een fantastisch panorama over Rio.

Aansluitend op de klim naar het Christusbeeld, kan je het tropisch woud bezoeken op de heuvels in de omgeving, het Tijuca National Park. Met een jeep is aan te raden, of je kan er ook uitgebreide wandelingen doen. Interessant als je wil kennismaken met het tropisch regenwoud maar geen tijd of zin hebt om naar de Amazone te gaan.

Tijuca National Park